Despois de ter pasado semanas enteiras buscándote entre os zapatos da xente, debaixo das caixas vellas, nos cabelos dun neno que acaba de aprender a sorrir, na distancia exacta que separa o bruído das mareas do latexo da miña respiración, atopeite aquí, no oco que a túa cabeza deixa na almofada cada mañá, cando pechas a porta co calor do nordés.
3 comentarios:
Me sigue gustando Ledi... mucho...
pero es un sinvivir esto de esperar tanto por cada entrega, así que no dejes que pase tanto tiempo entre capítulo y capítulo, por favorrrrrrrrrrrrr
si, tes razón. intentarei deixar entregas máis a cotío
é certo. non teño desculpa
Publicar un comentario