10/29/2008



os medos infantís...

5 comentarios:

Ledicia Costas dijo...

por certo, ainara. ¿sabes que hai certas persoas que se dedican a "espiar" Begolandia e logo utilizan os comentarios que eu escribo neles para sacar frases de contexto e empregalas como argumento para "prescindir" de min en concretas "Federacións" deportivas?
Levo días sen escribir en Begolandia, porque creo que debo deixar enfriar a cousa. Se agora interveño, ía xerar polémica gorda porque o comentario ía dar moito que falar (si, ainara, vixíannos de verdade).

Anónimo dijo...

JOLÍN... non pensaba eu que provocábamos tanta expectación!!! Tes que explicarme ben o tema pero mellor en persoa... Agora síntome como parte da KGB ou algo así, guerra fría petanquera... Ben, vou deixar ese tema para Begolandia e vou falar de Arret: Creo que tí es un pouco perraca porque sempre pos partes do libro que me deixan con moita intriga, o que leín ata agora gustame e enganchame un montón. Non teño nin idea do que é un bo libro pero sei o que me gusta y Arret encantame. Segue Ledi que vai moi ben!!!

Anónimo dijo...

a palabra é a arma coa que contamos para loitar como cidadáns na sociedade actual. Non debemos ter medo a usala, todo o contrario, é case unha obriga que temos con nos mesmos e con todo o que nos rodea. Non debemos consentir que apaguen a nosa voz, porque cando o home non é capaz de arreglar conflictos coa palabra o entorno se volve irrespirabel. A historia debe valer para algo mais que para estudiala, debemos aprender dela e non cometer os mesmos erros. Expresate e deixa que os demais se expresen e aprende do que digan.

Ledicia Costas dijo...

a situación é moi triste. OU penosa. NOn sei como definila. Xa che contarei con calma

Anónimo dijo...

Ledi, para qué dis que usas o cerebro? je,je