Onte, perdida no medio de varias conversas cruzadas, atraparon toda a miña atención as palabras saídas da boca dunha muller de oitenta e tantos anos:
_ Son abortos da terra.
Eu aínda non o sabía, pero estábase a referir aos 33 mineiros atrapados no norte de Chile a 700 metros de profundidade.
En realidade non quería dicir "abortos". A palabra que buscaba era "froitos". Froitos da terra. E, según ela e orientada polas afirmacións dunha xornalista que falara minutos antes na televisión, aquela era a metáfora máis fermosa que ninguén fora quen de construír xamais. Cando caeu na conta do seu erro corrixiu:
_ Quixen dicir froitos da terra. Si, da terra, que dá os seus froitos e eses froitos son os mineiros.
Brillábanlle os ollos. Pola metáfora e polos mineiros.
Non lle levei a contraria. A poesía é fermosa sempre. Aínda que agrome desde 700 metros de profundidade.
No hay comentarios:
Publicar un comentario